Hostelak Anekalen

Anekal Taluk Bangaloren (Karnataka estatuko hegoaldeko barrutia, India) 221.000 biztanle ditu, eta horietatik % 40 dalitak edo tribu nomadetakoak dira. Txirotasun gordinean bizi dira, eta gehienek lurrik gabeko nekazari gisa lan egiten dute. Biztanleriaren atal hau hain da pobrea, non ez duen behar den gutxieneko nutrizioa, ezta etxe "txukun" bat edota oinarrizko hezkuntza bat. Lurrik ez dutenez, kasta altuen jabeen mendekoak dira, urtaroen araberako plegurako. Txirotasun gero eta handiagoak halabeharrez harrapatu ditu zor kroniko batean. Zentzu guztietan esplotatzen dira; sozialki "ukiezintzat" hartzen dira, ekonomikoki esplotatzen dira, ez dute hezkuntzarik eta hainbat gaixotasun eta infekzio izateko joera dute. Babesgabetasun-egoera horrek "esklabo" gisa lan egitera eraman ditu asko, nahiz eta ofizialki legez kanpokoa izan.
Alkoholismoa, etxeko indarkeria, ezkontza-gatazkak, adingabeen enplegua, gazteen langabezia, eraikuntzen miseria, higiene falta izugarria, edateko urik eza, komunikazio eskasa eta garraiatzeko zailtasuna, eskola-sistemarik eza... dira arazo nabarmenetako batzuk.
Ondorioz, dalit eta tribal gazteak itxaropenik gabe bizi dira, eta, beraz, urduri eta adorerik gabe bizi dira. Kasten diskriminazioak baztertu egiten ditu eta sozialki alienatu. Baldintzen ezintasun horretan, horietako askok erraz egiten diete men kanpoko indarrei, hala nola fundamentalismo erlijiosoari eta aktibismo anti-sozial bortitzari.

ERAIKUNTZA TRADIZIONALA

Indiako eskualde honetako eraikuntza tradizionalak adreiluzko hormak ditu, zuntz-zementuzko estalkiak hormen gainean edo egurrezko egituren gainean, eraikinaren perimetroari lotuta, hormigoizko parapetoen bidez. Esku artean ditugun herrixketan, gaur egun ezin dute etxebizitzarik lortu, ezta eraikuntza-sinpletasun hori ere, eta, horren erakusgarri, haietako asko palmondo-hostozko txaboletan bizi direla ikusi dugu, banbuzko egituren gainean. Lurrik gabeko langile pobreak izanik, zor ekonomiko handiekin, dalit horiek ere ez dute etxe berriak eraikitzeko edo zaharrak konpontzeko baliabiderik.

CIRW-REN PROIEKTU INTEGRALA ANEKAL TALUK-EN

CIRW trabaja en la actualidad en 53 poblados a 40 km de Bangalore, aunque esta proximidad a la ciudad no ha mejorado las condiciones de vida de los dalits.
Los jesuitas de Karnataka, que constituyen The Jesuit Educational and Charitable Society, llevan trabajando más de dos décadas en el distrito rural de Bangalore. Su nacionalidad india y sus muchos años trabajando codo con codo con la comunidad dalit, les permiten entender que la situación económico-social de éstos no es fácil de cambiar y plantean una supervisión que consiste en guiarles, educarles y motivarles.

Lau alderdi garrantzitsu bereiz genitzake:

1. Komunitate-kontzientzia sortzea (Shanga):
Egitura funtzionala duten taldeak osatzea:
– lehendakaria
– idazkaria
– diruzaina
– bi koordinatzaile, batzorde betearazleko kideak
Kide kopurua 30 eta 60 artekoa da, herriaren tamainaren arabera.
18 urtetik gorako guztiak gonbidatzen dituzte Sanghan parte hartzera.
Talde horrek gizabanakoaren giza garapenaren alde egiten du, eta komunitateari batasuna ematen dio.

2. Self Help Groupsen prestakuntza (SHGak):
Talde horien helburu nagusia % 120-240ko interesak dituzten maileguak jaso ondoren iritsi diren kanpo-zorpetzea saihestea da. Horren ondorioz, zorpetu egiten dira bizitza osorako, baita belaunalditik belaunaldira ere.
Talde horiek eratuta, autofinantzatu egiten dira, gutxienez % 2ko interesarekin, eta bileretako administrazio-gastuetarako erabiltzen da interes hori.
– Kideek urtero finkatutako kopuru batekin lagundu behar dute, 200 bat errupia (2.5€)
– Astean behin biltzen dira:
asteko aurrezkiak biltzeko
arazoak eztabaidatzeko
eta prestakuntza- eta trebakuntza-programak prestatzeko.
Sistema ekonomikoa:
– CIRWek SHGei "hazi-diru" gisa egindako lehen ekarpena
(5000 – 10000 errupia artean.
– urtero ikuskatutako kontuekin erregistratutako gorputzak
– tokiko bankuetan, SB kontuetan gordetako funtsak
– SHGko presidentearen eta CIRWko zuzendariaren titulartasun bateratua
– diru-transakzioak txekeen bidez
– kontu-liburuak, bakoitza bere herrixkan
Funts horietan dituzten kantitate txikiak seme-alaben heziketarako, lurrak lantzeko, etxeak mantentzeko, kanpo-zorrak ordaintzeko, heriotzetarako, ezkontzetarako, gaixotasunetarako eta larrialdi-kasuetarako erabiltzen dira. Orain arte, SHGetatik mailegatutako zorren % 100 itzuli da.

3. Creación de “fondos rotativos”
Objetivo: reparación de viviendas.
Sistema económico:
– aportación del CIRW de 100.000 Rps (2500 ?)
– administrado por los SHG.
– otorga préstamos:
– sin intereses a miembros seleccionados por el comité evitando así, las envidias, y potenciando la solidaridad.
– a devolver en un plazo máximo de tres años
La contraparte espera que en 6 años, los poblados vivan en unas condiciones decentes, higiénicas, y seguras.

4. Formación de centros de acogida para niños:(HOSTEL)
Objetivo: acogida y formación de niños dalit.
Funcionamiento:
– Se necesita el consentimiento de la familia del niño.
– Respetan la estructura, tanto social como religiosa de la familia de donde proviene el niño.
– Ofrecen un hospedaje cercano a los centros educativos públicos.
– Corren con los gastos de la educación.
– Ponen a disposición, maestras que les guían a la hora de realizar las tareas…
– Realizan actividades para favorecer la convivencia y la vida en comunidad, así como garantizan el seguimiento individual de cada niño para que llegue a formarse profesionalmente de manera que pueda mejorar la calidad de vida de su familia y de su comunidad.
– Facilitan la visita a la familia una vez al mes, como mínimo, para que no se pierda la identidad del niño.

Pobreziak ez ditu soilik elikadura, osasun, hezkuntza, etxebizitza edo enplegu-arazoak astintzen. Halaber, diskriminatu, umiliatu, autoestimu falta areagotu eta aukerak deuseztatzen ditu.

Hasi dugun proiektua, beraz, oso leku txiroan kokatzen da, osasun arazo larriekin (desnutrizioa, segurtasun eza, azpiegitura eta etxebizitza zailtasunak) eta, batez ere, bizirauteko ekonomiarekin.